Er zijn van die plekken waar je om de zoveel tijd nood aan hebt. De Hoge Vijvers in Arendonk is er zo eentje. Drie jaar op rij komen we hier al op avontuur. Een keer telde ons avontuur een luttele 700 meter omdat het bos vol stond met kastanjeboleten en ander herfstig lekkers dat absoluut geïnspecteerd moest worden. Een andere keer genoten we uren van de warme herfstzon die door de prachtige weidse lanen van het bos priemde. Wat nooit veranderde? De rust. Hier ben je nog echt alleen in de natuur. If you need some family time alone, go here. En ga erna gezellig sociaal doen in de Pannenkoekenherberg met lekker streekbier, goeie ribbetjes en een heerlijke speeltuin met kinderboerderij en tractor. Verschiet niet, foto’s zijn een mix van drie jaar plezier.
Heel wat paddenstoelenidentificaties (er zijn dodelijke amanieten, pas op!) verder komen we via een dichtgegroeid paadje (duurt kort, geen paniek) op een uitzonderlijk mooie open plek in het bos. De zon valt fier in deze bosoase neer. Anna en Robin lopen naar een dode boom die parmantig klaar ligt om beklommen te worden (2 jaar later eerder om vanop uit te glijden). We gooien ons picknickdekentje uit, genieten van onze eerste snackjes, spelen op en rond de boom en maken enkele waardevolle familiekiekjes. Oei, we zijn al anderhalf uur verder en hebben nog maar 700m gedaan. Wandelgoesting pur sang.
We trekken de karavaan terug op gang en slenteren via de gouden grassen door de weidse bosboulevards van dit gewestbos. Buizerds vliegen over en Anna vangt een kikker die twijfelend gekust wordt. De atalanta’s spreiden voor een laatste keer hun witzwartrode vleugels uit, zonnend op de warme stam van een boom. Het zou hier zomaar Canada kunnen zijn, maar dan plat en zonder de helblauwe meren. Er zijn eigenlijk ook niet veel vijvers, wie de naam gekozen heeft voor dit gebied was heel optimistisch.
Anna en Robin klimmen in een jachthokje, spelen aan de rand van de enige vijver die we tegenkomen en springen van een grassige zandberg in mijn armen. De maagjes beginnen te grommen, papa en mama krijgen dorst, het is goed geweest. Op enkele minuten rijden houden we halt net over de Nederlandse grens in de Pannenkoekenherberg alwaar Saar en ik alle tijd krijgen om even bij te praten en te genieten van een heerlijk biertje met boterzachte ribbetjes. Anna en Robin denken jullie? Die zitten achter de geitjes te rennen. En Theo? Die speelt blije boer op zijn grote, oldtimer tractor.
PRAKTISCH:
Afstand: 3,67 km
Toegankelijkheid: hoog gras kan natte schoenen/broek geven (botten goed na regen) – droge zandgrond in de zomer
Parkeren: volg google maps punt Hoge Vijvers (Mierdseweg, 2370 Arendonk)
Redenen om erheen te gaan: machtige weg-van-de-wereld plek, herfst ten top met gouden grassen en veel paddenstoelenactiviteit, onthaasten, resetten
Horeca: Pannekoekenherberg Hollandershoeve – heel leuk om erna nog even naar het vogelkijkscherm van Beleven te rijden
Seizoenstip: nazomer/begin herfst
Route: Volg zeker de gpx om de mooiste plekjes niet te missen! Download onderstaande gpx en gebruik Gaia gps voor iOS/Android
