Net over de grens, maar niet veraf, ligt een prachtige heidewandeling met uitzichten om u tegen te zeggen door het semi-open karakter en de kleine hoogteverschillen. Ideaal voor zonnige dagen in de winter - wij wandelden hier begin november daarom de dappere korte broek :) Het is de miniatuurversie van de schaapjeswandeling van de Kalmthoutse heide maar dan zonder al het volk. Er lopen schapen rond (meuh), er zijn speelse uitgerekte stuifzanden en er is een bankje op een steiger in het midden van een ven om te chillen en te snacken. En om ter verst pipi te doen van hoog in het water. De meisjes loved it en wij ook.
Zoals altijd vertrekken we 's ochtends vroeg (9u) met bokes in de auto op weg naar onze start. We parkeren ons aan de zijkant van Kortenhoeff, haaks op de gebruikelijke ingang, zo zitten we er direct midden in. De zon trakteert ons met haar prachtige onvoorspelde zonnestralen die hun laatste warmte werpen op het prille bevroren landschap. De dauwdruppels van de duizenden spinnenwebben blinken trots als Antwerpse diamanten van de hei.
Na een kilometer komen we aan een steiger die naar het midden van een ven loopt met wat één van de meest fotogenieke bankjes van de Lage Landen moet zijn. De meisjes willen natuurlijk chillen, mandarijnen verorberen en vissen met hun botten. Wij doen gezellig mee. Hoewel dit de snelste pauze ooit moet zijn weten we ondertussen 'laat het gewoon gebeuren' - minder frictie meer fun. Van al dat drinken krijgen we pipigoesting en doen we om te beurten het water zo hard mogelijk spetteren.
We zien een grote buizerd wegvliegen over de hei terwijl we door een stukje jong berkenbos wandelen en het zachte, ruisende geluid van de Bunkerbaan wegsterft. We komen aan één van de mooiste uitzichten die we in lange tijd mochten ervaren. Het wasven ligt daar zo elegant, wat lager in het midden van de hei, lieflijk omgeven door de gouden kleuren van de uitdovende grassen. Anna en Robin sprinten over een klein paadje tot aan de rand van het ven. Het landschap wordt opener, voelt een tikkeltje Afrikaans aan en in de verte duiken de eerste golvende stuifzandduintjes op. We beslissen om er nog anderhalve km aan te breien.
En wat een heerlijke km blijkt het te zijn. We lopen over de golvende duintjes in het mulle zand en horen een grote groep schapen blaten die de hei kort houden. Ze zorgen voor compagnie en afleiding voor de moe-wordende beentjes. Ik bedenk een nieuwe regel: Robin schouders tot de volgende paal, Anna schouders tot de volgende paal, niemand op de schouders. En zo opnieuw. We steken de laatste druiven in hun monden.
Op de heenweg hebben we een springkasteel zien staan bij het Puts Meuleke, allen daarheen dus. Terwijl de meisjes een showke geven aan de vele wielertoeristen, genieten wij van een Affligem Tripel en Theo van zijn patatjes. Ondanks de baan die er langs loopt, toch fijn hier te zijn! Andere tips zijn Restaurant Jagersrust (lekkere croques!) of Brasserie Abdijbos - De Volksabdij met grote buitenspeeltuin in de rust (hier vertrekt nog een andere toekomstige Wandelgoesting ;)).
PRAKTISCH:
Afstand: 3,05 km
Toegankelijkheid: stevig schoeisel – begaanbaar met mountain buggy
Parkeren: Stal Kortenhoeff
Redenen om erheen te gaan: fotogeniek vennenbankje, verre uitzichten op het stuifzand en de ongerepte vennen, heuveltjes met mekkerende schapen
Horeca: Puts Meuleke met springkasteel (in het seizoen) – Brasserie Abdijbos met buitenspeeltuin – Restaurant Jagersrust (iets chiquer met lekkere croques)
Seizoenstip: Einde herfst/winter en einde zomer
Route: Volg deze keer zeker de gpx om de mooiste plekjes niet te missen! Download onderstaande gpx en gebruik Gaia gps voor iOS/Android