Trekvogels treiteren aan het machtige Markiezaatsmeer (Bergen Op Zoom)

Sarah & Pieter

7 apr 20223 minuten om te lezen

Toevallig nood aan uitwaaien, frisse lucht, een ver uitzicht? Misschien wat wilde paarden, zoenende zwanen en lepelende lepelaars (in het seizoen)? Zoek niet verder en zet de gps richting het Markiezaat, deel van het historische markgraafschap van Bergen op Zoom. Het Markiezaat moet je zien als een soort van moerassig en afgesloten verdronken land. Spetter pieter pater! Nadat je het romantische landgoed Mattenburgh met de auto passeert, daal je via een steile overgang van de hoge zandgronden van de Brabantse Wal af in het lager gelegen drassige zeekleigebied. Met één doel voor ogen, de mooi verstopte Hildernisse-vogelkijkhut. Ravotten doe je erna in het speelbos met mega grote tafel en de uitkijktoren die het hele gebied vanop de Wal overziet.

De GPS zegt nog vijf minuten en we rijden door oude bossen en schilderachtige cultuurlandschappen. De tijd begint weer trager te gaan, de zon komt kijken en verwarmt de eerste bevroren grassprietjes. De wind prikt hallo wanneer we onze warme neuzen uit de deur van de auto steken. Jassen en handschoenen aan roep ik want de gure wind krijgt vrij spel op de open vlakte. We doen een dansje op de grootste buiten-eettafel van het Noordelijk halfrond, “wij zijn de stappers van de ronde tafel” en schuiven ordentelijk de Brabantse Wal naar beneden op weg naar het uitgestrekte open vogelgebied.

De eerste zwermen gakkende ganzen vliegen over ons hoofd en in de verte zien we de paarden grazen. De wind snijdt en onze neuzen veranderen langzaam in rode stipjes op een bleke achtergrond. We knuffelen de meisjes, geven ze 200% aandacht, de eerste mandarinnekes gaan eraan, no-friction hike. De bevroren beek en plassen zorgen voor krakend plezier. We kijken vertederd naar twee witte zwanen op een idyllisch zij-vennetje.

We zetten koers via een smal begroeid paadje dat zich een weg baant door het jonge wilgen-meidoornstruweel (prachtig rond mei wanneer de meidoorn in bloei staat!) om ongezien tot aan de vogelkijkhut te komen. We voelen dat we dichterbij komen, de vogelactiviteit neemt toe en we sluipen zo geruisloos mogelijk verder tot aan de hut die verwarmd wordt door de intense zonnestralen. Hier kan je met wat geluk vanaf april (elk jaar varieert) de tweede grootste lepelaarskolonie van Nederland spotten. Wij zijn net te vroeg. We genieten van onze snackjes onder het broedend gekir van eenden, koeten, waterkiekens en klapeksters.

We lopen via een andere lus terug en bukken meerdere keren voor de grote groepen laag overtrekkende ganzen. Verrekijkers worden uitgetest. Met en zonder kleppen 😉 We klimmen terug op de beschermende Wal en zetten koers naar de hoge uitkijktoren met een prachtig uitzicht over het gehele Markiezaatsmeer en hinterland. We eten de laatste snackjes op een prachtig uitkijkbankje en zetten koers naar het landgoed Mattenburgh voor een welverdiend drankje!